O książce: rok / Kiedyś przeprowadziłem zabawną ankietę. Zapytałem każdego z osobna: jaka była narodowość Wielkiego Heroda? Nikt w to nie wątpił. Żydzie, odpowiedzieli mi. A jak mogłoby być inaczej, gdyby Herod był królem Judei? Z początku zmieszało mnie to, a potem skłoniło do głębokich przemyśleń. Jak wiemy, historię tworzą ludzie. Wszyscy wiedzą, że Sokrates był Grekiem, a Dariusz Persem. Dlaczego historia tak niesprawiedliwie potraktowała Heroda, że ​​ludzie zapomnieli o jego narodowości? A może pomogli im zapomnieć? Ale kto i dlaczego? Wybitny pisarz i badacz Lion Feuchtwanger tak zdefiniował swoje literackie credo: w przeciwieństwie do naukowca autor powieści historycznej ma prawo przedkładać kłamstwo wzmacniające efekt artystyczny nad prawdę, która go niszczy w dużej mierze tę ideę, ale chciałbym podkreślić, że w powieści, którą teraz oddaję Waszej ocenie, fakt historyczny zajmuje nie mniej zaszczytne miejsce niż fikcja. A praca z faktami bardzo przypomina śledztwo, kiedy uprzedzenia znikają pod naciskiem logiki historycznej. Pytacie mnie, jak to jest możliwe po dwóch tysiącach lat? Na co odpowiem: istota ludzka jest niezmienna, a podstawą ludzkich działań jest wszystko, co leży w starożytności. Pozostaje tylko uzbroić się w szkło powiększające…